سنجش غلظت فلزات سنگین (Ni, Cd, Zn, Pb) در عضله و هپاتوپانکراس میگوی سفید (Metapenaeus affinis) در شمال غرب خلیج فارس

فلزات سنگین از جمله آلاینده‌هایی هستند که به وفور در اثر فعالیت ‌های انسانی به محیط زیست دریا وارد می‌شوند. این آلاینده‌ها قابلیت تخریب زیستی نداشته و ممکن است ضمن ورود به بدن آبزیان در آن ‌ها تجمع نمایند. در این تحقیق غلظت نیکل، کادمیوم، روی و سرب کل در بافت‌های عضله و هپاتوپانکراس میگوی سفیدMetapanaeus affinis اندازه‌گیری شد. به این منظور نمونه‌های میگو (355 نمونه خور موسی و 340 نمونه بحرکان) توسط تور ترال کف در فصل زمستان سال 1392 از 2 ایستگاه (خور موسی و بحرکان) برداشت شد. جهت تعیین غلظت فلزات سنگین، نمونه‌ها پس از آماده‌سازی و خشک شدن هضم شدند. غلظت نیکل، کادمیوم، روی و سرب در بافت‌های میگو با استفاده از روش جذب اتمی اندازه‌گیری شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد، اختلاف معنی‌داری بین میزان انباشت فلزات در خور موسی و میزان انباشت فلزات در بحرکان وجود دارد و بیش ‌ترین میزان انباشت فلزات در بافت میگوی سفید در ایستگاه خور موسی مشاهده شد(0/05>P) مقایسات میزان غلظت فلزات سنگین مورد ارزیابی در این تحقیق در ایستگاه‌های مختلف نشان داد، میزان تجمع عناصر سنگین در هپاتوپانکراس بیش ‌تر از عضله می‌باشد. هم ‌چنین ترتیب میزان غلظت فلزات سنگین به ‌صورت روی< سرب< نیکل< کادمیوم در هر دو ایستگاه مشاهده شد. میانگین غلظت فلزات سنگین مورد سنجش در بافت عضله از استانداردهای WHO و FDA و Sciortino و Ravikumar and Maff در ایستگاه‌های خور موسی و بحرکان کم ‌تر بود.